In gesprek met een Zonnekind

Schuchter kwam hij binnen. Hij wist zichzelf geen houding aan te nemen.
Het was dan ook best spannend om voor de eerste keer mee te doen. Want hij was ook al geweest bij de Judo. “Ik voelde mij daar niet zo gemakkelijk, omdat ik gelijk hard op de grond gesmeten werd. En dat vond ik niet fijn.,” zei Damon tegen de docent van het Zonnekind.
“Ik wil wel mee doen, maar ik heb nog geen juiste kleding aan om gelijk mee te doen,” zei Damon.

“Doe maar zo mee. Dan kijken wij wel hoe het gaat,” zei de docent.
Dit had hij nog  nooit mee gemaakt, dat hij zonder kracht te zetten iemand kon neerleggen en meenemen. Dit was helemaal nieuw voor hem.
Gewoon je ontspannen en weten waar je aandacht is, dat is voor Damon. totaal anders dan hij gewend was.

Hij merkte, dat hij het gewoon leuk vond, omdat hij geen strijd aan hoefde te gaan. En omdat hij kon zijn wie hij was. Hij werd geaccepteerd, zoals hij was en er werd naar hem geluisterd. Dit had hij nog nooit mee gemaakt. Zeker om dat hij al gelijk voelde dat hij dit kon toepassen en dat hij moeiteloos zonder kracht iemand kon meenemen en rustig werpen zonder enige inspanning.

Zijn moeder zag gelijk aan hem dat hij het leuk vond. En dat dit een manier is om voor hem de meerwaarde te ontdekken dat hij zich zelf kan zijn. Hij werd opgenomen in de club en hij kreeg voor het eerst complimentjes, dat hij het goed deed. Damon. was volledig verbaasd dat hij nu iets deed zonder er bij na te denken.

In het kringgesprek sprak hij uit dat dit het was. “Ik voel nu dat ik weer iets ontdekt heb in mij zelf. En dat ik er mag zijn.” Iedereen zag gelijk dat zijn gezicht gekleurd was met een rode gloed van zijn eigen energie.

Hij voelde zich opgelucht:” En volgende keer kom ik weer.”
De psycholoog was zeer blij met zijn reactie. “Ik zie nu iemand die iets kan en dat geeft ook mij een gerust gevoel, dat hij nu iets gevonden heeft dat bij hem past.” 

Namen zijn omwille van privacy gefingeerd.